Nadsterowność i podsterowność to terminy określające reakcję samochodu na ruchy kierownicy na zakręcie, gdzie nadsterowność wiąże się z poślizgiem tylnych kół, a podsterowność – z przednich.
Nadsterowność występuje, gdy tylna oś samochodu traci przyczepność, co może prowadzić do obrotu pojazdu wokół własnej osi. Z kolei podsterowność zachodzi, gdy przednia oś traci przyczepność, co skutkuje mniejszym skrętem niż zamierzony przez kierowcę. Oba zjawiska wymagają różnych metod reakcji: w przypadku nadsterowności należy skontrować, a w przypadku podsterowności – zmniejszyć kąt skrętu kierownicą.
Nadsterowność i podsterowność – definicje i różnice
Nadsterowność i podsterowność to zjawiska związane z utratą przyczepności odpowiednio tylnej i przedniej osi pojazdu w trakcie pokonywania zakrętu. Rozumienie ich pozwala na lepsze kontrolowanie samochodu i zapobieganie wypadkom. Nadsterowność zdarza się w przypadku aut z napędem na cztery koła lub tylną oś podczas nagłego przyspieszania, lub hamowania na zakrętach. Powodami jej występowania mogą być także niskie ciśnienie w tylnych oponach, nierównomierny rozkład masy samochodu czy za mocne skręcanie kierownicą. Natomiast podsterowność jest charakterystyczna dla pojazdów z napędem na przednią oś i mogą ją powodować np. wolne wchodzenie w zakręt czy za wysokie ciśnienie w przednich oponach.
Reakcja na nadsterowność i podsterowność
W przypadku nadsterowności kluczowe jest odpuszczenie gazu i hamowanie silnikiem, a następnie odpowiednie kontrowanie kierownicą. Natomiast podczas podsterowności ważne jest zmniejszenie kąta skrętu oraz odpuszczenie gazu lub lekkie hamowanie. W obu przypadkach ważna jest również umiejętność oceny sytuacji i zachowanie spokoju. Aby uniknąć nadsterowności i podsterowności, należy dostosować prędkość do warunków drogowych, unikać gwałtownych ruchów kierownicą oraz dbać o stan techniczny pojazdu, w tym o ciśnienie i stan opon oraz bieżnika, układ hamulcowy i zawieszenie.
