Zaparkowanie samochodu w niewłaściwym miejscu potrafi skończyć się zarówno mandatem, jak i realnym zagrożeniem na drodze. Jedną z najczęstszych pułapek jest zbyt mała odległość od skrzyżowania. Choć liczba „10 m” wydaje się prosta do zapamiętania, kierowcy – a nierzadko również służby – różnie interpretują punkt, od którego należy ją odmierzać. Niedawny wyrok sądu uporządkował te wątpliwości, jednocześnie przypominając, że błędny pomiar może kosztować 300 zł i 5 punktów karnych.

Zasady zatrzymania i postoju w pobliżu skrzyżowań

Polskie przepisy ruchu drogowego zabraniają zarówno zatrzymania, jak i postoju pojazdu na skrzyżowaniu oraz w odległości mniejszej niż 10 m od jego granicy. Podstawę stanowi art. 49 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym. Przekroczenie zakazu skutkuje mandatem w wysokości 300 zł oraz wpisem 5 punktów karnych do ewidencji kierowców.

Ustawodawca wprowadził tę regulację, by zapewnić dobrą widoczność uczestnikom ruchu. Pojazd postawiony zbyt blisko przecięcia dróg ogranicza pole widzenia kierowcom włączającym się do ruchu, utrudnia manewrowanie większym pojazdom i zwiększa ryzyko potrącenia pieszych wchodzących na przejście.

Dziesięć metrów w praktyce – jak dokonać pomiaru

Kluczowe pytanie brzmi: skąd dokładnie należy liczyć zakazane 10 m? Sąd, rozpatrując jedną z głośnych spraw, uznał że skrzyżowanie zaczyna się w punkcie, w którym przecinają się linie wyznaczające krawędzie jezdni obu dróg. Innymi słowy, pomiaru nie rozpoczynamy od krawężnika, ronda czy wysepki, lecz od geometrycznego przecięcia pasów ruchu, nawet jeśli miejsce to znajduje się kilka metrów w głąb jezdni.

Warto przy tym zauważyć, że linie osiowe dróg mogą się przecinać pod kątem innym niż prosty – odległość 10 m mierzy się wzdłuż krawędzi jezdni, a nie „po skosie”. Stosowanie takiej metody pomiaru odpowiada definicji skrzyżowania zawartej w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy i chroni kierowcę przed ewentualnym sporem z policją czy strażą miejską.

Najprostszą praktyką jest wizualizacja sytuacji z lotu ptaka: zdjęcie satelitarne lub plan mapy online pozwala łatwo wyobrazić sobie przecięcie krawędzi jezdni i odłożyć od niego wymagany dystans. W terenie zabudowanym pomaga też prosta reguła: nie stajemy w pierwszym wolnym miejscu po minięciu skrzyżowania, lecz przesuwamy pojazd przynajmniej o długość dwóch średnich samochodów osobowych.

Kiedy zakaz nie obowiązuje – skrzyżowania a inne wloty

Należy odróżnić skrzyżowanie dróg publicznych od zjazdów na posesję, dróg wewnętrznych czy gruntowych. Te ostatnie, choć mogą przypominać boczną uliczkę, nie są kwalifikowane jako skrzyżowanie w rozumieniu przepisów. Tym samym dopuszczalne jest zatrzymanie w odległości mniejszej niż 10 m od takiego wlotu, o ile nie występują inne zakazy (np. znak B-36 „zakaz zatrzymywania się”) i manewr nie powoduje zagrożenia.

Wyjątkiem mogą być newralgiczne miejsca, w których zarządca drogi wprowadził dodatkową organizację ruchu. Znak poziomy P-21 („powierzchnia wyłączona z ruchu”) czy pionowa tablica wykluczają możliwość postoju bez względu na status bocznej drogi. Zawsze należy zwracać uwagę na lokalne oznakowanie – w razie kolizji pierwszeństwo ma znak, a nie ogólna zasada 10 m.

Praktyczne wskazówki dla kierowców

1) Tuż przed zaparkowaniem upewnij się, że najbliższe przecięcie krawędzi jezdni znajduje się dalej niż 10 m – przy wątpliwościach dodaj kilka metrów zapasu. 2) Pamiętaj, że linie rozdzielające pasy ruchu nie wyznaczają końca skrzyżowania; liczy się geometryczny styk dróg. 3) Jeśli otrzymasz mandat, a jesteś przekonany o prawidłowym ustawieniu pojazdu, możesz odmówić przyjęcia kary – w sądzie liczą się dokładne pomiary oraz dokumentacja fotograficzna. 4) W terenie nieoświetlonym lub przy ograniczonej widoczności zachowaj jeszcze większą rezerwę, bo bezpieczeństwo innych uczestników ruchu jest ważniejsze niż kilka zaoszczędzonych kroków.