Początki czerwonego trójkąta ostrzegawczego
Trójkąt ostrzegawczy, znany obecnie jako standardowe wyposażenie auta, ma swoje korzenie w latach 20. XX wieku. W tym czasie pojazdy zaczynały coraz częściej pojawiać się na ulicach, a wraz z nimi rosła potrzeba zwiększenia bezpieczeństwa na drogach. W roku 1926, jak informował „Szofer Polski”, czerwony trójkąt ostrzegawczy był umieszczany na tylnym skrzydle samochodów. Jego obecność wskazywała, że dany pojazd posiada zaawansowany system hamulcowy, umożliwiający zatrzymanie się niemal na miejscu. W tym okresie większość samochodów posiadała hamulce jedynie na dwóch tylnych kołach. Czerwony trójkąt ostrzegawczy służył jako sygnał dla innych kierowców, aby zachowali bezpieczną odległość od pojazdu wyposażonego w taki system hamulcowy. Dzięki temu, w razie nagłego zahamowania, ryzyko zderzenia było znacznie mniejsze.
Ewolucja trójkąta ostrzegawczego
W latach 20. XX wieku w gazetach można było znaleźć reklamy samochodów z hamulcami na cztery koła, takich jak Peugeot. Oznaczenie czerwonym trójkątem było ważnym elementem promocji tych nowoczesnych technologii. Z biegiem lat, gdy rozwijała się technologia samochodowa i standardy bezpieczeństwa, trójkąt ostrzegawczy przeszedł ewolucję. Z czasem stał się obowiązkowym wyposażeniem każdego pojazdu i obecnie jest uniwersalnym symbolem ostrzegającym o awarii lub zagrożeniu na drodze.
Historia czerwonego trójkąta ostrzegawczego pokazuje, jak zmieniały się podejście do bezpieczeństwa drogowego i technologie samochodowe. Z początkowego znacznika nowoczesnego systemu hamulcowego, trójkąt stał się uniwersalnym symbolem bezpieczeństwa, rozpoznawalnym na całym świecie.
